فروش جهاني آلبوم هاينیل دایموند او را در مقام سومین هنرمند بزرگ معاصر قرار مي دهد ...
Neil Diamond
نیل دایموند Neil Diamond در اوايل دهه 60 قبل از اينكه تبديل به خواننده بزرگ و جهاني شود، آهنگساز بود و در اوايلدهه 70 به كار ضبط و اجرا روی آورد و يكي از مطرح ترين خوانندگان عصر خود شد. آلبومهاي او برايش شهرت و ثروت زیادی به ارمغان آوردند. فروش جهاني آلبومهاي نیل دایموند او را در مقام سومین هنرمند بزرگ معاصر پس از Elton John و Barbra Streisand قرار مي دهد.نیل دایموند در Hall of Fame (پیاده رو ویژه هنرمندان ابدی در لوس آنجلس ) ستاره دارد و جايزه يك عمرفعایت هنري را نیز گرفته است.
او در تمام سبك هاي موسيقي از پاپ و راك و هوي متال و پانك گرفته تا R&B ، جاز، كانتري، Alternative و easy listening براي افراد و گروههايي چون Altered Images ، Shirley Bassey ، Johnny Cash، Michael Crawford، Deep Purple، José Feliciano، Julio Iglesias، Chris Isaak، Tom Jones، Peggy Lee، the Monkees، Elvis Presley، Cliff Richard، Frank Sinatra، Barbra Streisand، B.J. Thomas، Tina Turner، UB40، Urge Overkill و بسياري ديگر از هنرمندان دوران خود آهنگسازي و ترانه سرايي كرده است.
نام كامل او Neil Leslie Diamond است. متولد 24 ژانويه 1941 در بروكلين نيويورك. به دليل كار پدر كه مدام مغازه عوض مي كرد، Neil مجبور شد 9 بار مدرسه اش را تغيير دهد، براي همين از نظر روابط اجتماعي در عذاب بود. او از سن نوجواني به موسيقي، خوانندگي و گيتار علاقمند شد و در 1958 از دبيرستان Lincoln فارغ التحصيل و در دانشگاه نيويورك سيتي به عنوان دانشجوي دائم بورسيه شد. او بيشتر وقتش را آهنگ مي ساخت و با يكي از دوستان برادرش به نام Jack Pecker قراردادي به اسم Neil&Jack بست و دو تك آهنگ You Are My Love (1960)و I'm Afraid (1961)را منتشر کرد. چون اين صفحه ها موفق نشدند ، Pecker به مدرسه موسيقي منهتن رفت، گروه Neil&Jack به كار خود خاتمه داد و Neil تا سال 1965 در دانشكده علوم تجاري به تحصيل پرداخت. Neil Diamond بي وقفه در زمينه موسيقي تلاش مي كرد و در سال 1962 قرادادي كوتاه با Sunbeam Music بست و چند آهنگ منتشر كرد سپس Dot Records كاري به او پيشنهاد كرد و با همكاري ده ترانه سرا، آهنگTen Lonely Guys توسط Pat Boone پخش شد و در Billboard Hot 100 رده 45 را به خود اختصاص داد و اين نخستين حضور Diamond در رده بندي جداول بود. در 1963 با Columbia Records قرارداد بست و در 24 ژانويه، بيست و دومين سالگرد تولدش، اولين ضبط آلبوم تكي خود را شروع كرد و در 2 جولاي تك آهنگ Clown Town در آلبوم In My Lifetime به بازار آمد كه موفق نبود.
Neil با Jay Posner كه يك معلم بود ازدواج كرد و صاحب دو دختر شد. او به كارش ادامه داد و يك شركت در طبقه بالاي كلوب جاز Birdland در منهتن باز كرد. آهنگ Just Another Guy او در 1965در انگلستان با صداي Cliff Richard پخش شد. در فوريه همان سال Jeff Barry و Ellie Greenwich قراردادي سه ماهه با او بستند. در پايان اين قرارداد Diamond آهنگ Sunday & Me را براي Jay & the Americans نوشت كه رتبه 18 را بدست آورد و اولين موفقيت Diamond به عنوان آهنگساز محسوب مي شد. او در 25 ژوئن، قرارداد جديدي به عنوان خواننده با Barry و Greenwich كه مدير Tallyrand Music بودند بست و در 1966 با WEB IV كه اداره كننده كارهاي مستقل Bang بود هم قراردادي امضا كرد. در4 آپريل، Bang تك آهنگ Solitary Man را تهيه كرد كه در Hot 100 در رتبه 55 جاي گرفت (اين آهنگ در آلبوم خوانندگاني چون Chris Issak و Johnny Cash بازخواني شد). دومين كار Diamond با Bang به نام Cherry Cherry در جولاي 1966 بود و اكتبر آن سال با كسب رتبه ششم بزرگترين موفقيت وي محسوب مي شد(بازخواني هاي بسياري روي اين آهنگ انجام شد و آهنگ روي B اين آلبوم به نام I'll Come Running را Cliff Richard در آلبوم خود خواند و در 1967 جزو 40 آهنگ برتر قرار گرفت). آهنگ موفق I'm A Believer گروه the Monkees در 1966 به درخواست Don Kirshner توسط Diamond نوشته شد كه ميليونها نسخه فروش داشت و 7 هفته رتبه اول ماند و بهترين تك آهنگ سال 1967 شناخته شد( اين آهنگ در 1974 توسط Four Tops و the Venturesو توسط Tommy Overstreet به سبك كانتري اجرا شد و در انگلستان با خوانندگي Robert Wyatt در بين40 آهنگ برتر جاي گرفت، در 1995 EMF و Reeves و Mortimer با اين آهنگ در 10 آهنگ برتر بريتانيا جاي گرفتند، در 2001 گروه Smash Mouth اين آهنگ را براي فيلم Shrek اجرا كرد و در آمريكا رتبه 25 را بدست آورد).
در 1966 آلبوم The Feel of Neil Diamond به همراه چند آهنگ موفق قبلي به بازار آمد و تك آهنگ I Got the Feeling آن رتبه 16 شد اما آهنگ The Boat I Row رتبه 45 شد، اجراي دوباره اين آهنگ با صداي خواننده بريتانيايي Lulu، جزو 10 آهنگ برتر انگلستان شد. پنجمين تك آهنگ Diamond در مارچ آن سال به نام Girl,You'll Be A Woman Soon از شركت Bang ارائه شد و در 10 آهنگ برتر ماه مي قرار گرفت(اين آهنگ در فيلم Pulp Fiction توسط Urge Overkill استفاده شد و در 1994 رتبه 59 شد). ششمين تك آهنگ Diamond و Bang به نام Thank the Lord for the Night Time در آگوست آن سال رتبه 13 شد. پس از دو سال آهنگسازي و خوانندگي Diamond تصميم گرفت كمي از پاپ ساده دور شود كه اين از نظر Bang ضرر به حساب مي آمد و همچنين Diamond مي خواست قراردادش با WEB IV و Tallyrand به هم بزند كه در نتيجه Diamond از سال 1968 تا 9 سال در گير دادگاه و وكيل شد و در18 فوريه 1977 با فروش حق انتشار آثار Bang شاكيان را راضي كرد.
در آن سالها او آهنگهاي چندان موفقي نساخت و حاصل قرارداد پنج ساله اش با Uni Records آهنگهايي چون Brooklyn Roads بود كه رتبه 58 ژوئن 1968 شد و Two-Bit Manchild و Sunday Sun جزو40 آهنگ برتر ماه سپتامبر بودند. در 25 نوامبر 1969 نیل از همسرش جدا شد و با منشي تلويزيوني Marcia Kay Murphey ازدواج كرد و صاحب دو پسر شد؛ اين ازدواج هم در 1996 به طلاق انجاميد. آلبومهاي Diamond از سال 1971 كه اجرايي زنده از آهنگهاي برترش بود رو به بهبودي گذاشتند، اولين كار او با شركت Columbia Records ساخت موسيقي متن فيلمي بر اساس رمان Jonathan Livingston Seagul بود كه پروژه اي مشكل ساز بود و در زمان اكران فيلم در 1973، نیل دایموند و Richard Bach نويسنده رمان، هر دو از تهيه كننده فيلم شاكي شدند. فيلم شكست خورد اما آلبوم موسيقي فيلم بسيار موفق بود و جايزه Grammy بهترين آلبوم موسيقي فيلم را از آن خود كرد. يك سال گذشت تا Diamond دوباره به اجراي زنده پرداخت و تور استراليا و زلاندنو و آمريكا را راه انداخت و در اين حين آلبوم Beautiful Noise را آماده كرد و آهنگ If You Know What I Mean در Hot 100 رتبه11 و در جدول آهنگ های ملایم اول شد. طي چند هفته اين آلبوم رتبه 4 جدول شد و در سپتامبر آن سال لوح پلاتين را براي دایموند به ارمغان آورد.
او به Las Vegas و Los Angeles دعوت شد و دوربينها او را دوره كردند. در 25 نوامبر 1976 به عنوان مهمان ويژه در كنسرت Band's Farewell سان فرانسيسكو حاضر شد و آهنگ Dry Your Eyes از آلبوم Beautiful Noise را اجرا كرد كه در سال 1978 ضبط و پخش شد. آلبوم September Morn را در سال 1979 با همكاري Gilbert Bécaud خواننده فرانسوي توليد كرد و تك آهنگ عنوان آلبوم، رتبه 20 جدول پاپ شد و در فوريه 1980 به رتبه 10 صعود كرد. در 1981 قراردادش را با Columbia Records براي 10 آلبوم و 30 ميليون دلار درآمد تجديد كرد كه تقريباً سودآورترين قرارداد موسيقي تاريخ محسوب مي شود. On the Way to the Sky با تك آهنگ Yesterday's Song كه در جدول پاپ يازدهم شد در همان سال به بازار آمد و خود آلبوم رتبه 17 را بدست آورد. آلبوم بعديش Heartlight كه الهام گرفته از فيلم E.T بود در آگوست 1982 به رتبه اول جدول AC دست يافت و Diamond را دوباره ميان10 هنرمند برتر پاپ بازگرداند و يك لوح پلاتين نصيب او كرد. در 1984 آلبوم جديدش Primitive را ارائه داد كه شخصي ترين آلبوم او به حساب مي آيد. تك آهنگ اين آلبومTurn Around جزو 10 آهنگ برتر Adult Contemporary شد. در سپتامبر 1985 پس از شكست تجاري آلبوم Diamond نه تنها اعتراضي نكرد بلكه پيشنهاد Columbia را پذيرفت و سعي كرد بيشتر در مسير معاصر آهنگ بسازد تا دهه 60، مثلاً با گروه سول Earth, Wind &Fire همكاري كرد و آهنگي ساخته Bryan Adams را خواند و از Stevie Wonder به عنوان خواننده و آهنگساز استفاده كرد. در نتيجه تمام آهنگهاي آلبوم به جز عنوان آلبوم The Story of My Life جايگزين شدند و تا زمان ارائه آلبوم عنوان هم به Headed for the Future تغيير كرد. با حضور نیل دایموند در برنامه هاي ويژه تلويزيوني مثل Hello Again ، تلاش براي مدرنيزه كردن او موفقيت آميز به نظر مي رسيد. آلبوم رتبه 20 را بدست آورد و تك آهنگ Story of My Life در جدول AC يازدهم شد. آلبوم The Best Years of Our Lives در 1988 به رتبه 46 دست يافت و آلبوم Lovescape در آگوست 1991 به رتبه 44 رسيد. در 1992 بزرگترين كنسرت آمريكايي خود را اجرا كرد.
نیل دایموند
در همان سال يك كار دو ديسك از بهترينهايش 1966-1992 Greatest Hits به بازار فرستاد. در سپتامبر آن سال Christmas Album هم منتشر کرد و پس از هشت سال Diamond در بين 10 هنرمند برتر جاي گرفت و رتبه 8 را بدست آورد. در 1993 براي شش آلبوم ديگر با Columbia قرارداد بست كه اولين Up on the Roof بود و در رده 28 جاي گرفت و برنده لوح طلايي شد. اثر دو ديسك Live in America رتبه 93 شد و Christmas Album. Vol. 2 به رده51 دست يافت و برنده لوح طلايي شد. Tennessee Moon در فوريه 1996 به بازار آمد و در رده بندي كشور سوم و در جدول پاپ 14 و برنده لوح طلايي شد. كار سه ديسك In My Lifetime در اكتبر 1996 با آهنگهايي قديمي توسط Columbia ارائه شد و لوح طلايي را برد. Movie Album:As Time Goes By كاري دو ديسك از بازخوانيهاي موزيك فيلم مثل Moon River و Unchained Melody بود كه رتبه 31 را از آن خود كرد برنده لوح طلايي و نامزد Grammy بهترين اجراي پاپ سنتي شد. Tree Chord Opera در جولاي 2001 بيرون آمد و با كسب رتبه 15 برنده لوح طلايي شد. در8 نوامبر 2005 آلبوم 12 Songs به بازار آمد و به رتبه 4 دست يافت كه طي 25 سال اخير بهترين جايگاه دایموند در جداول بود. پس از كار روي يك فيلم در 2006 با آهنگ Hava Nagilah ، در سال 2008 با تهيه كنندگي Rick Rubin آلبوم Home Before Dark آخرين كار Neil Diamond محسوب مي شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر